Ελληνικός Εθνικός Ύμνος (Ύμνος Εις την Ελευθερία)

Ο Διονύσιος Σολωμός επηρεασμένος από την Επανάσταση του 1821 έγραψε τον Ύμνο Εις την Ελευθερία και τους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Έγινε πολύ συζήτηση πρόσφατα για τη λέξη "βια" στον Εθνικό μας Ύμνο, παρουσιάστηκε μάλιστα και η άποψη του κυρίου Μπαμπινιώτη ότι πρόκειται για βιασύνη... Εμείς παραθέτουμε κάποιες στροφές απ' τον Ύμνο Εις την Ελευθερία και αφήνουμε τα συμπεράσματα σε εσάς. Κι αν κάποιος θέλει να το ψάξει περισσότερο και του φαίνονται κάπως δύσκολα τα απομνημονεύματα αγωνιστών όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ή ο Μακρυγιάννης ας διαβάσει την Έξοδο από τον Λευτέρη Σακκά που εξιστορεί μυθιστορηματικά την Έξοδο του Μεσολογγίου.

Τόση η μάνητα κι η ζάλη,
που στοχάζεσαι μη πως
από μία μεριά και απ' άλλη
δέν μείνει ένας ζωντανός.

Κοίτα χέρια απελπισμένα
πώς θερίζουνε ζωές!
Χάμου πέφτουνε κομμένα
χέρια, πόδια, κεφαλές,

Και παλάσκες και σπαθία
με ολοσκόρπιστα μυαλά,
και με ολόσχιστα κρανία,
σωθικά λαχταριστά.

Προσοχή καμία δεν κάνει
κανείς, όχι, εις τη σφαγή.
πάνε πάντα εμπρός. Ω, φθάνει,
φθάνει. έως πότε οι σκοτωμοί;

Ποίος αφήνει εκεί τον τόπο,
πάρεξ όταν ξαπλωθεί;
Δεν αισθάνονται τον κόπο
και λες κι είναι εις την αρχή.

Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
και «Αλλά», εφώναζαν, «Αλλά»,
και των Χριστιανών τα χείλη
«φωτιά», εφώναζαν, «φωτιά».